Italiaanse premier biedt ontslag aan: ‘Salvini creëert politieke crisis om eigenbelang’ De regering die bij haar aantreden vooral tegen was – tegen de gevestigde orde, tegen migranten, tegen het regime van de financiële markten en tegen de EU – heeft zich na veertien maanden regeren ook definitief tegen zichzelf gekeerd. De Italiaanse premier Giuseppe Conte heeft dinsdagmiddag zijn ontslag aangekondigd in het parlement. Of er nieuwe verkiezingen komen, is nog niet duidelijk. Tue, 20 Aug 2019 14:02:00 GMT
De Italiaanse president Sergio Mattarella gaat vanaf woensdag gesprekken voeren met de verschillende politieke leiders in zijn land, om een weg uit de regeringscrisis te zoeken. Premier Giuseppe Conte diende dinsdag zijn ontslag in bij de president.
Climate emergency and population growth blamed for deteriorating water quality, with ‘cocktail of chemicals’ changing as countries become richer
The planet is facing a mounting and “invisible” water pollution crisis, according to a hard-hitting World Bank report, which claims the issue is responsible for a one-third reduction in potential economic growth in the most heavily affected areas.
The study, which assembled the world’s largest database of water pollution, assesses how a combination of bacteria, sewage, chemicals and plastics suck oxygen from water supplies and transform water into poison for people and ecosystems.
President could call snap election, seek new coalition or install caretaker government
“This government ends here,” said Giuseppe Conte, as he announced his resignation as Italy’s prime minister on Tuesday. After almost two weeks of twists and turns, what happens next is far from clear.
The president, Sergio Mattarella, is now calling the shots in a crisis triggered when Matteo Salvini pulled the plug on the League’s tenuous relationship with the Five Star Movement (M5S) in an attempt to capitalise on his popularity and become PM.
Giuseppe Conte has resigned as Italy’s prime minister after blasting Matteo Salvini, the leader of the far-right League, as an “opportunist” for triggering a government crisis that could have “serious consequences” for Italy.
Conte said he would formally resign his mandate to the president, Sergio Mattarella, after the close of the debate in the Senate on Tuesday.
From power cuts to infrastructure failure, the impact of climate change on US cities will be huge – but many are already innovating to adapt
Between record heat and rain, this summer’s weather patterns have indicated, once again, that the climate is changing.
US cities, where more than 80% of the nation’s population lives, are disproportionately hit by these changes, not only because of their huge populations but because of their existing – often inadequate – infrastructure.
Scott Morrison should bring strong climate commitments to next year’s forum to avoid a repeat of this year’s summit
Last week at the close of the Pacific Islands Forum in Tuvalu I described the leaders’ discussions as frank and fierce. It is now well-known that the leaders debated the text of the Kainaki II Declaration for Urgent Climate Change Action Now for many hours. I do not want to comment on the tone of the debate, as many others have done that already.
Instead, as incoming Pacific Islands Forum chair, Vanuatu has a message for Australia: we ask that Australia prepares well ahead of the next forum meeting in 2020 and comes to the table ready to make real, tangible commitments on climate change.
European Commission - Statement Brussels, 19 August 2019 This is a key year for International Humanitarian Law, as 2019 marks the 70th anniversary of the Geneva Conventions. As the risk humanitarian workers face continues to increase, the European Union pays tribute to the commitment of those who risk...
Conditions on Spanish rescue ship ‘Open Arms’ reach crisis level Four people jumped into the sea and tried to swim to the coast of Italy, which has denied the ship entry even though six EU countries have offered to take in the migrants Mon, 19 Aug 2019 12:52:24 +0200
Europa: WHO_Europe: (Laatste update: woensdag 21 augustus 2019 07:06:20)
Syrian Arab Republic: tackling noncommunicable diseases in emergencies through primary health care Providing primary health care services in a country like the Syrian Arab Republic, which is facing one of the world’s most complex humanitarian emergencies, presents many challenges for addressing noncommunicable diseases (NCDs). With a severely weakened health system, challenges include short supplies of medicines and ensuring access and continuity in health services. Thu, 08 Aug 2019 09:45:05 +0200
Hij is dan 24 jaar de leider van zijn land geweest en heeft dat land uit het slop gehaald.
Toen hij kwam was de Maffia de baas. Oligarchen met buitenlandse paspoorten hadden de Rijkdommen ingepalmd door list, bedrog en vouchers. 45% van het volk leefde onder de armoedegrens. Voor veel Russen was het een catastrofe.
Wie is dat? Macron? Rutte? Ah, ik zie het al!
Putin heeft orde op zaken gesteld. Amerikaanse adviseurs hadden het presidentschap (Yeltsin) veel bevoegdheden gegeven. Putin gebruikte die macht en zorgde dat de gewone Rus boven de armoede grens kwam.
De Russen zijn zó tevreden dat 62% van hen wil dat hij nòg langer hun baas blijft. Was er ooit een wereldleider die even gewaardeerd werd door zijn volk als Putin? Laat het me weten in de comments.
Het zijn moeilijke tijden voor de Propagandisten. Hoe kun je in godsnaam elke week weer iets negatiefs over Putin bedenken? Hoe naïef is de gemiddelde lezer eigenlijk? "You cannot fool àll of the people àll of the time."
En nou zijn die demonstraties in Moskou óók al opgehouden ! Hoe moet dat verder met Hubert Smeets en zijn Kenniscentrum 'Kritiek op Rusland" ?
Citaat: [In contrast] Saturday's solo pickets, spread across three locations in Moscow, were peaceful and opposition supporters scarce.
Als je het mij vraagt: 'Er kwam geen hond meer."
Update op 18 aug.
CIA > NED > Steun aan oppositie in Oekraïne en Rusland .
Rootman wijst op een AD artikel over de strategie van het Kremlin om de demonstraties klein te houden. ( Door Joost Bosman) Ik wil er een passage uit lichten:
"De staatskanalen schilderen hen af als ‘hooligans’ en zeggen dat ze door het buitenland (lees: de CIA) worden betaald om onrust te stoken. "
In 1975 onderzocht senator Frank Church de misstanden bij de CIA en NSA met het befaamde Church Comittee .
Daarna kon de CIA dat smerige werk niet meer doen, en werd de zaak gemoderniseerd: een moderne crimineel verpakt al zijn misdaden als Humanitaire Hulp, nietwaar.
Zo werd het NED opgericht, het National Endowment for Democracy.
Voor een gewoon schaap is 'Democracy' namelijk iets goeds.
Gershman, de baas van het NED, schreef in 2013 dat ze Oekraïne gingen losweken van Rusland, met het doel om zo Putin aan het wankelen te brengen. Victoria Nuland zei in dec. 2013 dat er al 5 miljard $ in was gestopt.
The Russian government’s concerns were not entirely paranoid.
On Sept. 26, 2013, Gershman, in effect, charted the course for the crisis in Ukraine and the greater neocon goal of regime change in Russia.
In a Washington Post op-ed, Gershman called Ukraine “the biggest prize” and explained how pulling it into the Western camp could contribute to the ultimate defeat of Russian President Vladimir Putin.
“Ukraine’s choice to join Europe will accelerate the demise of the ideology of Russian imperialism that Putin represents,” Gershman wrote.
“Russians, too, face a choice, and Putin may find himself on the losing end not just in the near abroad but within Russia itself.”
Wat deed president Trump ineens in Noord-Korea? Een strategie stak er in ieder geval niet achter, volgens zijn biograaf Michael Wolff. ‘Het is alleen maar show.’
We verwachten inmiddels allemaal dat de Amerikaanse president Trump onze verwachtingen blijft tarten over hoe een Amerikaanse president zich gedraagt. Maar het verrassingsbezoek dat hij zondag aan Noord-Korea bracht, was zelfs voor Trumps begrippen uitzonderlijk. Twee jaar geleden bedreigde hij het land nog met de totale vernietiging, daarna zocht hij juist toenadering, met twee veelbesproken topontmoetingen. Maar de uitkomst daarvan was nu juist dat het overleg muurvast leek te zitten.
Biograaf Michael Wolff laat zich niet zo snel meer verrassen, of choqueren, door de man over wie hij zojuist een tweede boek publiceerde: ‘Staat van Beleg’. “Het is alsof je een verslaggever bij een ramp bent. Ik heb dat vroeger wel gedaan, en als je dat doet, zien die rampen er al snel niet meer uit als rampen, je moet ze analyseren, details schiften.” Maar, zo voegt hij eraan toe, “het is natuurlijk wel een bloody disaster”.
Waar waren we nu precies getuige van afgelopen zondag?
“Zoals wel vaker, waren we getuige van helemaal niets. Het heeft letterlijk geen betekenis, er zit geen strategie of gedachte achter. Behalve de betekenis dat het Trump aandacht geeft, en een kortstondig goed gevoel. Het is natuurlijk een bizar: de Noord-Koreaanse situatie is nu niet anders dan hij ooit geweest is. Maar we zijn van de meest intense oorlogsretoriek naar deze onbegrijpelijke liefdesgeschiedenis gegaan.”
Is Trump niet gewoon realistisch? Noord-Korea gaat zijn nucleaire wapens niet opgeven, dan kun je maar beter vrienden worden.
“Ja, wie zal het zeggen? Maar het gaat wel van het ene extreme gedrag naar het volslagen andere uiterste, zonder dat er iets veranderd is op de grond. Bovendien zijn de Noord-Koreanen de enigen die echt gekregen hebben wat ze wilden. Een ontmoeting, enorme legitimiteit, en ze hebben er hoegenaamd niets voor hoeven te veranderen. Dus wiens diplomatieke succes is dat?
Toch, twee jaar geleden waren we nog bang dat Trump ons allemaal in een wereldoorlog zou storten.
“Trump heeft niet het temperament of de intellectuele capaciteiten om een oorlog te kunnen beginnen. Moderne oorlogsvoering is gecompliceerd. Het is geen knop die je indrukt. Het is informatie-intensief, data-gedreven… moderne generaals zijn opgeleid bij McKinsey. Om een oorlog te beginnen, moet je eindeloze powerpoint-presentaties uitzitten.
“Trump kan dat letterlijk niet. Ik heb hem meegemaakt, in zulke situaties. Hij heeft er niet de aandachtsspanne voor. Binnen drie minuten is hij de kamer uit gevlucht. Het idee van een beslissingsmatrix, en dat is wat oorlog tegenwoordig is, dat kan hij niet aan. Hij kan uit de heup schieten, en iets roepen, maar hij kan niet overweg met beslissingen waarbij a van b afhankelijk is, tenzij c… pff. Nee, hij kan geen oorlog beginnen.”
Geleidelijke escalatie kan toch ook tot oorlog leiden? Zoals je nu in Iran ziet.
“Ik weet niet of dat zo is. Escalatie kan ertoe leiden dat er een of twee bommen gegooid worden. Maar daarna heeft hij geen vervolg paraat. Generaals gaan niet op eigen gezag zulke beslissingen nemen, dat is toch echt aan de president. En hij gaat dat niet doen.”
Zijn manier van de-escaleren lijkt wel om elders een nieuwe crisis te beginnen.
“Misschien hebben we net in Noord-Korea wel de omgekeerde plot gezien van de film ‘Wag the Dog’: om de aandacht van een mogelijke oorlog af te leiden, sluit je ergens een vrede. De beste manier om dit allemaal te begrijpen, is om hem als een televisie-acteur te zien. Om de aandacht steeds op zich gevestigd te houden, moet er steeds een conflict zijn, maar wel steeds een nieuw conflict. We zitten in een wereld waarin hij steeds toneelstukjes opvoert.
“Het presidentschap is daar in zekere zin al een paar generaties naartoe aan het bewegen, met veel uiterlijk vertoon. Maar daarachter zaten altijd mensen die het werk deden, in het Witte Huis, bij Buitenlandse Zaken, enzovoorts. Dat bestaat allemaal niet meer. Het is letterlijk alleen maar wat je ziet. Er zit niets achter.”
Want de helft van de posities in de regering is niet ingevuld?
“Precies. Niemand weet wat het beleid is. Niemand weet wie het beleid maakt. Het is niet de minister van buitenlandse zaken, voor zover er beleid is, komt het waarschijnlijk van Jared Kushner, zijn schoonzoon. Maar het managen van de details, dat gebeurt niet meer.
“Anders zou iemand wel gezegd hebben: ‘Wacht even, de Noord-Koreanen geven ons niets, waarom zouden wij ze iets geven?’ Daar draait diplomatie om: wat krijg je terug voor wat je geeft? En we geven nu heel veel: totale legitimiteit aan deze regering. Maar omdat er geen enkele analyse plaatsvindt, is de enige gedachte: waarom zouden we ze het niet geven? Vanuit Trump is de gedachte: het kost me niets, en ik krijg er nu even credit voor.”
Anders dan andere Amerikaanse presidenten begint hij in ieder geval geen nieuwe oorlogen.
“Dat is een soort pervers lichtpuntje. Trump, gek genoeg en ironisch genoeg, ziet eruit als iemand die heel veel macht verzamelt. Maar de waarheid is: hij doet er niet zoveel mee. Het is alleen maar show.”
Wie is Michael Wolff?
Schrijver Michael Wolff (66) werd vorig jaar op slag wereldberoemd met zijn kroniek van het eerste jaar van de regering-Trump, ‘Vuur en Woede’. Het boek, waarvoor hij ook toegang kreeg tot het Witte Huis, schetste een portret van een regering in volslagen wanorde. Voor zijn nieuwe boek, Staat van Beleg, was hij niet meer welkom. Maar hij baseerde het op vele bronnen die met hem bleven praten.
Wolffs methode van verslaggeving oogst kritiek van sommige collega’s. Bepaalde details uit het eerste boek bleken niet te kloppen. Ook veel beweringen uit zijn nieuwe boek zijn lastig verifieerbaar, of wekken soms de indruk van achterklap. Wolff verdedigt zijn methode juist: standaard hoor-en-wederhoor kan, in de slangenkuil van Washington DC, waar zoveel mensen liegen, juist leiden tot ‘een onderhandelde waarheid’. Daarbij wil hij ‘eerder de emotionele dan de politieke toestand’ van de regering-Trump in kaart brengen.
Michael Wolff, ‘Staat van Beleg. Trump onder vuur.’ Uitgeverij Prometheus.
In de jaren na de kredietcrisis van 2008 en de flinke dip op de huizenmarkt die volgde, hebben huiseigenaren massaal ingezet op extra aflossen op hypotheken.
Size of the banking sector: implications for financial stability Veel landen met een grote bankensector zijn in de recente financiële crisis hard geraakt. Een analyse van 38 ontwikkelde en opkomende landen, vandaag gepubliceerd in een DNB Occasional Study, laat zien dat de omvang van de bankensector positief samenhangt met belangrijke indicatoren voor systeemrisico en met economische schade in een crisis. 16 Oct 2018 14:30:16 +0100
Vandaag om 20:35 op SBS6: Tijdens de begrafenis van een Britse agent wordt de elite van de geheime dienst uitgeschakeld door een bom. Noodgedwongen neemt MI7 zijn toevlucht tot Johnny English (Rowan Atkinson), een werknemer die niet bekend staat om zijn bekwaamheid. Als de Britse Kroonjuwelen worden gestolen, is het crisis in Engeland. Met zijn trouwe assistent Bough stort Johnny zich op zijn eigen l...
Direct kappen met boskap is van levensbelang om klimaatcrisis aan te pakken Genève, Zwitserland, 8 augustus 2019 – Bescherming en herstel van bossen en een drastische verandering van ons voedselsysteem is noodzakelijk om de klimaatcrisis het hoofd te bieden en voedselzekerheid te… Thu, 08 Aug 2019 09:14:45 +0000
TOKIO (ANP) - De Japanse effectenbeurs deed woensdag een stapje terug. Beleggers hielden hun kruit droog na de recente opmars en keken vooral uit naar de notulen van de laatste rentevergadering van de Amerikaanse centrale bank, die later op de dag naar buiten komen. Daarnaast zorgde de politieke crisis in Italië voor terughoudendheid en werd gewacht op jaarlijkse bijeenkomst van centrale bankiers in het Amerikaanse Jackson Hole, die donderdag begint.
De consumptie tussen 2008 en 2018 bleef achter bij de economische groei. In die periode groeide de economie met 9,3 procent terwijl de consumentenuitgaven groeiden met 4,1 procent, minder dan de helft. Reden: mensen kozen er in die periode voor om hun leningen en hypotheken af te lossen, in plaats van meer te consumeren, blijkt uit onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
In de recessie stortte de huizenmarkt in en kwamen veel hypotheken 'onder water' te staan, waarbij de hypotheekschuld hoger was dan de waarde van de woning. Aangezet door de crisis en strengere regels zijn consumenten hun hypotheek extra gaan aflossen om hun schuld te verlagen.
In de hypotheekcijfers is dat goed terug te zien. In 2018 lag het verschil tussen nieuwe en afgeloste hypotheken 20 miljard euro lager dan in 2008, terwijl er wel voor een groter bedrag aan hypotheken bij het kadaster werd ingeschreven.
Aan de andere kant hielden de mensen in de crisis meer de hand op de knip en waren ze ook na de crisis voorzichtiger met uitgeven.
Meer salaris
De inkomens zijn in de afgelopen tien jaar twee keer zo hard gestegen als de economie, met 21 procent. Dat was niet zozeer te danken aan loonsverhogingen, maar aan het feit dat meer mensen een baan vonden of meer gingen werken. Er kwam met andere woorden meer salaris binnen.
Een andere reden voor het achterblijven van de consumptie ten opzichte van de groei is de inflatie, de prijsstijgingen. De consumentenprijzen stegen harder dan de gemiddelde prijzen in de economie en consumenten voerden hun consumptie niet op, waardoor ze uit de pas liepen met de groei.
Het CBS heeft ook naar de groei- en consumptiecijfers in de landen om ons heen gekeken en die vergeleken met Nederland. Wat opvalt is dat de particuliere consumptie in Nederland met 60,4 procent van het bbp (bruto binnenlands product) lager ligt dan in bijvoorbeeld België, Duitsland en Frankrijk, die tussen de 65 en 71 procent zitten.
De cijfers van de Hongkongse economie naderen het rood. De massale protesten waarvan de stad nu voor het elfde weekend op rij het toneel is, raken de bedrijvigheid. Investeerders, ondernemers en economen houden de ontwikkelingen nauwlettend in de gaten: raakt Hongkong in een recessie?
Betogers voeren actie tegen de invloed van China op Hongkong. De stad wordt bestuurd onder het principe "een land, twee systemen", waardoor Hongkong een zekere vrijheid en autonomie geniet. Maar volgens de demonstranten neemt dat af en neemt de autoritaire invloed van China steeds meer toe in Hongkong, dat een van de belangrijkste economische centra van Azië is.
Op dit moment zijn er Chinese paramilitaire oefeningen aan de Hongkongse grens. China wil geen oproer in de stad, omdat het de almacht van de leider Xi Jinping aantast. Maar ingrijpen doet China vooralsnog niet: dat zou ook enorme financiële schade veroorzaken.
Vliegveld stilgelegd
China en de Hongkongse leider Carrie Lam waarschuwen al langer voor de economische schade die de demonstraties tot gevolg kunnen hebben. Protesten leggen de stad bijna stil: wegen worden afgesloten, winkels sluiten het hele weekend vanwege gewelddadige confrontaties tussen de politie en betogers en deze week werd zelfs het vliegveld van Hongkong twee dagen stilgelegd.
Vandaag werd bekend dat de Hongkongse economie in het tweede kwartaal licht kromp ten opzichte van het vorige kwartaal. Dat was erger dan verwacht, de economie stond er niet meer zo slecht voor sinds maart 2009, na de kredietcrisis. Maar de rode cijfers komen niet alleen door de protesten: ook de handelsoorlog tussen de VS en China veroorzaakt schade.
Om de economische pijn te verzachten, maakten de autoriteiten vandaag bekend dat er hoge subsidies komen. 19,1 miljard Hongkongse dollar gaat naar bedrijven en huishoudens, dat komt neer op ongeveer 2,2 miljard euro.
Of die subsidies de stad voor een verdere economische krimp zullen behoeden, is nog de vraag. "Op de korte termijn gaat het niet goed met de Hongkongse economie", zegt Björn Giesbergen, econoom bij de Rabobank en gespecialiseerd in Azië. "De kans dat ze in een recessie belanden is heel groot."
Er is nog geen sprake van een recessie in Hongkong. Dat is pas het geval als de groei twee kwartalen op rij negatief is. Nu is dat alleen nog in het vorige kwartaal. Maar nu, midden in het daaropvolgende kwartaal en gezien de massale protesten, is het zeer waarschijnlijk dat de economie in deze maanden niet zal groeien. Daar zijn alleen nog geen gegevens van.
Wel zijn er data van de Inkoop Managers Index van Hongkong, een indicator voor bedrijfsactiviteiten. Die is op dit moment het laagst sinds maart 2009.
Ook op de lange termijn ziet het er niet goed uit voor Hongkong, volgens Giesbergen. "Als deze politieke onrust nog langer duurt, wordt het steeds minder interessant voor bedrijven om zich daar te vestigen of te investeren."
Chinese invloed
Maar hoewel de Chinese overheid de demonstranten verantwoordelijk houdt voor de economische onrust, heeft China daar zelf wellicht ook een aandeel in. Het economische succes van Hongkong is mede te danken aan de vrijheid die de stad heeft ten opzichte van China. Hongkong heeft geen democratie, maar wel een sterkere rechtsstaat dan het vasteland van China. En de Hongkongse dollar geniet meer economische vrijheid dan de Chinese yuan.
"Daarom is Hongkong heel aantrekkelijk om je te vestigen als bedrijf", zegt Giesbergen. "Maar als de stad onder steeds grotere invloed komt van China, dan kan dat afnemen. Dan kun je misschien net zo goed in Shenzen of Shanghai gaan zitten."
Niet alles draait om economie
Ook is het belangrijk wat de Verenigde Staten gaan doen in de handelsoorlog met China. Op dit moment gelden de Amerikaanse importtarieven niet voor Hongkong, terwijl ze wel voor de rest van China gelden en die economie hard raken. De Amerikanen dreigen de importtarieven ook voor Hongkong in te stellen als China te ver gaat.
Bovendien is het voor demonstranten niet echt belangrijk of er een groeicijfer van min zoveel procent is, denkt Giesbergen. "Zij komen op voor hun vrijheid, voor democratie en hun rechten. Dat is op dit moment voor hen veel belangrijker dan of ze in een recessie komen", zegt de econoom. "Niet alles in het leven draait om economie."
Hoe zat het ook alweer met de protesten in Hongkong? In deze video wordt uitgelegd waarom de relatie tussen Hongkong en China onder hoogspanning staat:
Gisterenavond werd duidelijk dat Nederland opnieuw wordt gepasseerd voor een internationale topfunctie. Oud-minister Jeroen Dijsselbloem wordt niet de nieuwe topman van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Europa zal in plaats daarvan de Bulgaarse Kristalina Georgieva voordragen.
"Dit is gezichtsverlies voor Nederland", zegt EU-correspondent Sander van Hoorn in het NOS Radio 1 Journaal. "Nederland heeft nu tot twee keer toe een goede kandidaat gehad voor een hoge functie, die het dan op het laatste moment niet wordt." Die andere kandidaat was Frans Timmermans die begin deze maand niet de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie werd.
Van Hoorn noemt het niet alleen een nederlaag voor Nederland, maar ook voor premier Rutte, want die heeft zich persoonlijk bemoeid met de onderhandelingen. "Ik stel me zo voor dat hij niet alleen heeft geprobeerd de landen in het zuiden en oosten van Europa te overtuigen, maar ook de grote landen, want die moet je meekrijgen. Duitsland en Spanje stonden al achter Dijsselbloem, maar Frankrijk wilde niet mee. En het Verenigd Koninkrijk ook niet, dat onthield zich van stemming."
Songfestival
Om de functie te krijgen moest er voldoende steun komen van de 28 Europese ministers van Financiën. Die steun kwam er niet, waarop Dijsselbloem zich terugtrok als kandidaat-voorzitter. Verzet uit de zuidelijke en oostelijke landen in Europa heeft daarbij de doorslag gegeven.
Van Hoorn: "Griekenland is natuurlijk hard aangepakt tijdens de Eurocrisis. Zij dragen dat Dijsselbloem kennelijk nog altijd na. Hetzelfde geldt voor Bulgarije, het land waar Georgieva vandaan komt. Het is een Oost-Europees land en dan werkt het toch een beetje zoals met het Songfestival: je kiest voor de mensen die op dezelfde manier in het leven staan als jij."
In het NOS Radio 1 Journaal gaf Carsten Brzeski, hoofdeconoom bij ING in Frankfurt, nog een andere reden: "Het speelt ook mee dat bij alle benoemingen van de afgelopen weken er geen enkele Oost-Europeaan naar voren werd geschoven. Dat is nu veranderd."
We moeten echt iets anders gaan doen om topfuncties binnen te halen, zegt Van Hoorn. "Het is nu twee keer in korte tijd misgegaan. Frans Timmermans was natuurlijk die andere grote naam die het bijna geworden is, maar net niet. Het kabinet Rutte moet nu toch wel behoorlijk naar zichzelf kijken en hier lessen uit trekken."
Lessen trekken
Welke lessen dat dan zijn is niet zo makkelijk te zeggen, erkent hij, dat komt omdat zowel Timmermans als Dijsselbloem nu eenmaal impopulaire maatregelen moesten nemen.
"Timmermans heeft als Eurocommissaris geen vrienden gemaakt in Oost-Europa door die landen aan te spreken op het uithollen van de rechtsstaat. Dijsselbloem heeft als voorzitter van de Eurogroep tijdens de financiële crisis aangedrongen op harde bezuinigingsmaatregelen. Je kunt je wel afvragen of ze dat anders hadden moeten doen en misschien iets meer een grijze muis hadden moeten zijn."
Een andere belangrijke les noemt Van Hoorn de alliantie met het Verenigd Koninkrijk. "Dat land is zo goed als weg uit de Europese Unie. Ze hebben daardoor een wat rustiger profiel en stemmen soms niet mee. Nederland moet dus andere allianties vormen en dat lukt nog niet goed genoeg."
Overigens is de Bulgaarse Kristalina Georgieva geen slechte keus als IMF-baas, vindt Carsten Brzeski van ING. "Ze zit al een tijdje bij de Wereldbank en was al twee keer Eurocommissaris in Brussel. Ze is een heel uitstekende econoom."
"Ze wordt erg machtig, want het IMF is gezaghebbend maar er zijn wel grenzen aan die macht. In 2006 en 2007 waarschuwde de organisatie bijvoorbeeld al voor een mogelijke financiële crisis, alleen hebben de regeringen daar niet echt naar geluisterd."
Nederland loopt de topfunctie bij het IMF dus mis en dat is geen ramp, maar wel jammer, meent correspondent Sander van Hoorn. "Het is natuurlijk niet zo dat Georgieva daar voor Bulgarije zit en het is niet de bedoeling dat je je eigen land kan bevoordelen, maar het is wel zo dat je door de topman te leveren sneller weet welke spelletjes er gespeeld worden binnen het IMF."
Italiaanse regering valt als gevolg van door Lega-leider veroorzaakte crisis De Italiaanse premier Giuseppe Conte heeft dinsdag zijn ontslag aangeboden aan president Sergio Mattarella. De val van de coalitie tussen de anti-establishmentpartij de Vijfsterrenbeweging (M5S) en het rechts-populistische Lega vormt het sluitstuk van de crisis die in gang werd gezet door Lega-leider Matteo Salvini. Tue, 20 Aug 2019 21:48:37 +0200
Er komt een regering-Salvini aan Johannes VervloedDe Italiaanse regering van Lega en Vijfsterrenbeweging zit in een crisis. Vicepremier en Lega-partijleider Matteo Salvini wil zijn groeiende populariteit met nieuwe verkiezingen en een nieuwe regering verzilveren. Hoewel de Senaat de stemming over het ontbinden van de huidige regering heeft uitgesteld en President Mattarella nog zijn fiat moet geven, gaan de meeste analisten er vanuit dat Salvini z’n zin krijgt. Mon, 19 Aug 2019 09:45:30 +0000
Wanneer ik naar de huidige inrichting van de wereld kijk, dan doet mijn hart pijn. Dat komt omdat de oorlog, het geweld, de hang naar macht en rijkdom en de daaruit voortvloeiende onvrijheid en armoede, totaal afwijken van mijn eigen morele waarden.
Nou wordt de wereld natuurlijk ingericht door alle mensen bij elkaar. Het kan dus zijn dat mijn persoonlijke morele waarden nogal afwijken van de morelewaarden van de meesteandere mensen. Dat mijn intenties een uitzondering zijn. In dat geval zal de inrichting van de werelduiteraard niet aansluiten bij mijn voorkeuren. En daar zal ik het dan mee moeten doen. Ik ben nou eenmaal niet alleen op de wereld.
Maar vrijwel alle mensen die ik tegenkom en spreek, geven aan dat de wereld momenteel ook niet naar hun zin is. Dat die wereld ook bij hun morele waarden niet aansluit. Als ik ernaar vraag, zegt vrijwel iedereen liever geen oorlog, geen armoede, geen geweld en geen onvrijheid te willen. Blijkbaar ben ik dus niet de enige met hartzeer.
Waarom?
Hoe is het dan mogelijk dat we de wereld desondanks inrichten op een manier die deze dingen juist voortbrengt? Waarom richten we onze wereld in op een manier die niet naar onze zin is? Waarom sluiten onze resultaten niet aan bij de intenties van de meeste mensen? Mensen die veel liever in vrede, voorspoed en vrijheid zouden willen leven? Wat doen we verkeerd?
De wereld wordt immers ingericht door alle mensen bij elkaar. Die inrichting komt tot stand door wat we doen. Met dat doen, bouwen we die wereld en wordt hij zoals hij is.
Als mensen zich bij hun doen en laten, zouden laten leiden door hun morele waarden en hun werkelijke intenties, dan zou die wereld dat toch moeten weerspiegelen. Maar die wereld weerspiegelt in veel gevallen precies het tegenovergestelde.
Het kan dus eigenlijk niet anders dan dat mensen zich laten leiden door andere dingen dan hun eigen morele waarden en werkelijke intenties. Dat mensen hun doen en laten dus niet baseren op wat ze zelf okay vinden, maar op iets anders.
Welke morele waarden volgen we?
Zou het kunnen zijn dat mensen hun doen en laten baseren op de morele waarden van iemand anders dan zijzelf? Zou het kunnen zijn dat mensen hun eigen waarden ondergeschikt gemaakt hebben aan de waarden van eenander? Een ander, die andere waarden heeft dan zijzelf hebben?
Zou het kunnen zijn dat mensen hun doen en laten baseren op morele waarden die niet de hunne zijn? Morele waarden van andere mensen? Mensen met morele waarden die volledig afwijken van hun eigen morele waarden?
Zou het kunnen zijn dat de meeste mensen zich laten leiden door een handvol andere mensen? Andere mensen die er totaal andere morele waarden op nahouden dan zijzelf?
Zou het kunnen zijn dat degenen die als "leiders" aanvaard worden, en daarom door de meeste mensen gevolgd worden, niet dezelfde waarden hebben als de meeste mensen? En dat de dingen die de mensen onder aanvoering van die "leiders" doen, niet hun eigen morele waarden weerspiegelen, maar die van de "leiders"?
Zou het zo kunnen zijn dat we onder de leiding van mensenmet andere normen en waarden, een wereld gebouwd hebben die afwijkt van onze eigen normen en waarden? Een wereld die niet naar de zin is van de meeste mensen, maar alleen naar de zin (of in het voordeel) is van enkele "leiders"?
Enkele leiders waarvan we gedacht hebben dat het een goed idee was om ze te volgen, in de veronderstelling dat hun normen en waarden vergelijkbaar zouden zijn met de onze? Dat we geloofd hebben dat onze gehoorzaamheid aan hun leiding, een wereld zou voortbrengen die bij onze voorkeuren past?
Zou het kunnen zijn dat we ons vergist hebben?
Zou het zo kunnen zijn dat er maar één manier bestaat om een wereld te bouwen die naar onze zin is? Zou het zo kunnen zijn dat dit alleen mogelijk is als we onze eigen normen en waarden als leidend beschouwen, en niet die van een handvol "leiders".
Zou het zo kunnen zijn dat degenen die de ambitie hebben "leider" te zijn, er per definitie andere morele waarden op nahouden dan de meeste mensen? Dat deze "leiders" vooral gedreven worden door eigenbelang en egoïsme? Door het verlangen de wereld naar hun hand te zetten, en zichzelf te bevoordelen ten koste van de meeste andere mensen?
Zou het zo kunnen zijn dat de huidige misstanden in de wereld en alle problemen die daaruit voortkomen, ons hierop wijzen? Uit het feit dat de meeste mensen deze situaties als probleem ervaren, blijkt immers dat de situatie niet naar de voorkeur is van die meeste mensen.
Zou het zo kunnen zijn dat we hieruit kunnen leren dat het geen goed idee is om onze eigen morele waarden onderschikt te maken aan die van enkele "leiders"?
Zou het zo kunnen zijn dat we nu leren dat het niet mogelijk is om de verantwoordelijkheid voor ons eigen doen en laten, te delegeren aan anderen en tegelijkertijd een resultaat te verwachten dat aansluit bij onze intenties?
Besef
Zou het zo kunnen zijn dat we daarom nu gaan beseffen dat we onze eigen morele waarden als leidend moeten gaan beschouwen? Dat dit de enige manier is om een wereld in te richten die aansluit bij die morele waarden?
Zou het zo kunnen zijn dat het tijd wordt dat wij gaan beseffen dat we zelf verantwoordelijkheid moeten gaan nemen voor ons doen en laten, als we een leefbare wereld willen voor de mensheid? En niet een wereld die slechts enkelen bevoordeelt, en velen benadeelt?
Zou het wellicht tijd worden om onze resultaten in overeenstemming te brengen met onze intenties? Zou het wellicht tijd worden dat we gaan beseffen dat we ons daarvoor moeten laten leiden door onze eigen morele waarden? In plaats van door een kleine groep die heel andere intenties en morele waarden heeft dan de meeste van ons?
Zou het zo kunnen zijn dat we ons momenteel in een morele crisis bevinden? Een crisis die ons dwingt om ons te herbezinnen op hetgeen we werkelijk van belang vinden?
Verantwoordelijkheid
Zou het wellicht tijd worden om te beseffen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons doen en laten? En daarmee voor ons aandeel in de inrichting van de wereld? En dat we vervolgens de mogelijkheid en de vrijheid gaan gebruiken om een wereld in te richten die wel naar onze zin is? Een wereld die aansluit bij de morele waarden van onszelf, en (getuige hetgeen mensen zeggen) de meeste mensen?
Een wereld van vrede, vrijheid en voorspoed dus. Precies zoals de meeste mensen zeggen te willen. Een wereld waarin we kunnen leven zonder (of met veel minder) lijden dan nu het geval is, en waarnaar we kunnen kijken zonder hartzeer. Een wereld die de bestaande morele waarden van de meeste mensen weerspiegelt, in plaats van de afwijkende waarden van enkelen.
Daarvoor is het nodig dat we stoppen ons doen en laten te laten bepalen door "leiders". Dat we stoppen "leiders" aan te wijzen (en vervolgens aan ze te gehoorzamen). Om de doodsimpele reden dat die "leiders" andere dingen van belang vinden dan wij: de meeste mensen.
De wereld is een slavenkolonie. Die slavenkolonie wordt gerund en beheerd door één misdaadsyndicaat. De populatie van de kolonie bestaat uit twee soorten mensen: de eigenaren, en de slaven.
Uiteraard vereist het runnen van zo'n misdaadsyndicaat een organisatiestructuur. In de huidige situatie is het syndicaat daarom onderverdeeld in een aantal afdelingen, elk met een eigen functie.
- Het strategisch topmanagement
Hier bevindt zich de top van het syndicaat. Het zijn de eigenaren ervan. Hier worden de strategieën ontwikkeld die de macht en rijkdom van deze top moeten vergroten. Daarnaast wordt hier bepaald hoe de andere afdelingen moeten functioneren. Die andere afdelingen werken als instrumenten ten bate van de macht en rijkdom van deze top. Alleen binnen dit strategisch topmanagement is de volledige agenda van het syndicaat bekend.
- Het uitvoerend management
Dat zijn de regeringen en overheden van de wereld. Zij zijn de uitvoerende organen van het syndicaat. Deze afdeling vaardigt (op bevel van het topmanagement) de regels (wetten) uit waaraan de slaven zich moeten houden, voert de dagelijkse controle, bestuurt het geweld dat op de slaven losgelaten wordt (leger, politie) en int de belastingen die indirect bijdragen aan het verdienmodel van het syndicaat. Het is het dagelijks management en het dient als incassobende, slavendrijver en bestraffer. Deze afdeling wordt in stand gehouden met instemming van de slaven. Die instemming wordt verkregen door de slaven de illusie te geven dat ze vrij zijn, en dat ze de regering zelf mogen kiezen. Voor de top vormt deze afdeling een potentieel risico omdat ze beschikt over wapens. Dit risico wordt onschadelijk gemaakt door deze afdeling volledig financieel afhankelijk te maken van het topmanagement door middel van onaflosbare schulden.
- Het commercieel management
Dat is het monetair/kapitalistische systeem. Dit is het uiteindelijke verdienmodel van het syndicaat. Hier wordt zoveel mogelijk waardedie de slaven met hun arbeid leveren, geconfisqueerd door het syndicaat. Deze afdeling gebruikt daarbij banken en rechtspersonen (NV's, BV's etc.) waarvan het topmanagement eigenaar is. Hier wordt zowel vrijwel alle arbeid geleverd door de slaven (werknemerschap) als vrijwel alle opbrengst daarvan afgenomen van de slaven. Het instrument dat hiervoor wordt ingezet is het geld/schuldsysteem.
- Het PR management
Deze afdeling houdt zich bezig met perceptiemanagement. Het doel is te voorkomen dat de slaven beseffen dat het syndicaat bestaat en wat de werkelijke aard ervan is. Het middel dat hiervoor gebruikt wordt, is liegen. Het doel van liegen is de slaven te laten geloven dat de afdelingen van het syndicaat (en het syndicaat zelf) niet de bedoeling hebben om op de slaven te parasiteren, maar ze te beschermen. Deze afdeling kennen we onder de noemer: media.
De bovenstaande afdelingen moeten natuurlijk bemand worden. Het syndicaat verleent hiervoor privileges aan een aantal slaven. Die privileges variëren van een modaal inkomen als ambtenaar, tot een topinkomen in de bancaire sector, of van lokaal bestuurder tot enige bescheiden macht als landelijk politicus etc.
In ruil voor die privileges, nemen deze slaven een afgebakende taak op zich. Veruit de meeste van deze slaven zijn zich er niet van bewust dat ze deel uitmaken van het misdaadsyndicaat. Ze overzien alleen hun eigen taak en geloven een eerzaam beroep te hebben.
De topslaven zijn zich daar vaak meer bewust van, maar hun beloning is dusdanig riant dat het belang van positiebehoud groter is dan de roep van het geweten. Slaven met een gezond ontwikkeld geweten, komen voor deze posities niet in aanmerking.
Deze organisatie van het misdaadsyndicaat functioneert op zich prima, maar kent een aantal kwetsbaarheden. Ten eerste werken er bij de verschillende afdelingen betrekkelijk veel mensen. Die moeten allemaal bestuurd (en betaald) worden en dat is niet erg efficiënt. Ten tweede kan het syndicaat alleen voortbestaan zolang de slaven niet beseffen dat het om een misdaadsyndicaat gaat. Dat maakt het hele systeem kwetsbaar voor plotselinge bewustzijnsgroei onder de slaven.
Om die reden, wil het strategisch topmanagement (tevens de eigenaren van hetsyndicaat) het met minder submanagement gaan doen. Daarnaast wil het minder afhankelijk worden van het geloof van de slaven. Het moet eenvoudiger, efficiënter en (voor de eigenaren) veiliger.
Om deze redenen, moet de organisatiestructuur op de schop. Het nadeel daarvan is dat de slaven gehecht zijn aan deze structuren, en daarom een eenzijdige verandering niet zomaar zullen accepteren. De oplossing hiervoor is het opzettelijk creëren van problemen (crisis) en het hiermee scheppen van een situatie van "overmacht". En die overmacht moet vervolgens maatregelen rechtvaardigen die zonder die overmacht niet aanvaard zouden worden.
Maatregelen zoals directe individuele elektronische controle over het gedrag van alle slaven en een nieuw elektronisch verdienmodel (100% centraal gecontroleerd, digitaal geld) dat tevens het geweld van het uitvoerend management grotendeels overbodig maakt. De slaven kunnen dan immers bij ieder ongewenst gedrag, individueel en volautomatisch uitgesloten worden van de toegang tot voedsel en andere zaken die een levensvoorwaarde zijn voor die slaven. Zonder te kunnen teruggrijpen op anonieme contante betaling. Niet gehoorzamen betekent dan niet eten.
Daarnaast is het uitvoerend management (regeringen) nu erg versnipperd en dus is het besturen ervan omslachtig. Dit moet dus worden samengevoegd tot één afdeling (één wereldregering, met één wetgeving, één leger etc.)
Op dit moment is er dus een reorganisatie gaande binnen het misdaadsyndicaat. Dit om te voorkomen dat het "wakker worden"van de slaven het einde van het syndicaat zal betekenen.
Dit brengt echter wel een risico met zich mee: door alle veranderingen, zouden de slaven versneld tot ongewenste inzichten kunnen komen. Bijvoorbeeld het inzicht dat ze slaven zijn. Gerund door een misdaadsyndicaat. En dat ze zich - vóór de voltooiing van de reorganisatie - daarvan bevrijden. Ze zijn immers in een overgrote meerderheid en alleen hun geloof houdt ze gevangen....
In deze tijd hoor ik een steeds sterkere roep om verandering. Om oplossingen voor de problemen. Maar de roep om pasklare oplossingen is welbeschouwd de oorzaakvan de problemen.
De wens is dus: anderen moeten oplossingen bieden. En dat is dus precies wat we krijgen: oplossingen geboden door anderen. Logischerwijze zullen die oplossingen vooral in het belang zijn van degenen die ze aanbieden, en niet zozeer in het belang van degenen die erom geroepen hebben. Het huidige geld/schuldsysteem is daar een tekenend voorbeeld van. Iedereen doet natuurlijk verschillende dingen, maar de wereld (onze collectieve realiteit) wordt uiteindelijk ingericht door de optelsom van wat alle mensen doen. En wat mensen doen wordt bepaald door wat mensen denken: iedereen heeft een motief om te doen wat hij doet.
Het collectief (de optelsom van alle individuen in de samenleving, en dus van alle motieven van die individuen) krijgt daarom altijdwat het werkelijk wil. Die wereld is dus altijd ingericht naar de meest gangbare wensen in het collectief. De ultieme democratie bestaat en heeft altijd bestaan!
Verantwoordelijkheid
Een van de meest gangbare wensen is: de verantwoordelijkheid overlaten aan een ander. Een ander - een 'leider' - de oplossingen laten brengen. En "gelukkig" werpen er zich altijd wel mensen op die dat graag voor ons doen... We krijgen dus wat we wensen.
Laten we er eens vanuit gaan dat we werkelijk verandering willen, bijvoorbeeld een meer rechtvaardige manier om elkaars inspanningen uit te wisselen; rechtvaardiger dan het huidige geldsysteem. Er zijn al prima alternatieven beschikbaar, en anders zijn die vrij eenvoudig te verzinnen.
Verandering is dus niet ingewikkeld, maar het is wel moeilijk. Verandering is moeilijk omdat er een dissonantie bestaat tussen wat mensen zeggen te willen en wat ze werkelijk willen. Het rijmt niet met elkaar.
Dissonantie
Die dissonantie is het gevolg van gedachtehiërarchie. Hoe dieper de wens (hoe dichterbij de stam: het uitgangspunt) hoe dominanter en hoe meer bepalend voor het gedrag. De diepste wens (wat mensen werkelijk willen) wordt altijd bewaarheid. Maar die wens is lang niet altijd in overeenstemming met de meer oppervlakkige wensen (wat mensen zeggen te willen). Sterker nog, vaak dissoneren ze daarmee.
Een voorbeeld, van diep naar ondiep:
Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijnleven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een 'leider') zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik vervolgens doe verkeerd uitpakt, wil niet ik daarvoor verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, dan wil ik daar wel de vruchten vanplukken -> ik wil een andere leider want deze pikt die vruchten in -> ik wil vrij zijn
De laatste drie (dikgedrukte) wensen dissoneren dus met de dieper liggende wens om geen verantwoordelijkheid te willen nemen. Ze zijn tegenstrijdig en kunnen niet samen en gelijktijdig vervuld worden.
De enige mogelijke oplossing is dan het harmoniëren van de dissonanties; het in overeenstemming brengen van de wensen. Dat kan op twee manieren: de oppervlakkigere wensen loslaten, of die wensen tot de diepere wens maken.
Het eerste geval, de oppervlakkige wens loslaten, ziet er dan zo uit:
Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijnleven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een 'leider') zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik doe verkeerd uitpakt, wil ik daarvoor niet verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, is de verdienste voor de leider -> ik aanvaard dat ik onvrij ben want mijn diepste wens wordt vervuld.
Het tweede geval is de oppervlakkige wens (vrij zijn) tot diepste wens gemaakt:
Diepste wens: ik wil vrij zijn -> ik neem verantwoordelijkheid voor mijn eigen beslissingen en voor wat ik doe -> ik bepaal zelf wat ik moet doen -> als het verkeerd uitpakt dan ben ik verantwoordelijk -> als het goed uitpakt, pluk ik de vruchten -> ik ben tevreden want mijn diepste wens wordt vervuld.
In beide gevallen, waar de keuze ook op valt, zijn er geen problemen meer. Maar zolang die keuze niet gemaakt wordt, blijft de dissonantie bestaan en zal er geen oplossing komen omdat er in dat geval geen oplossing mogelijk is.
Omdat de dissonerende gedachtegang op dit moment de meest voorkomende gedachtegang is (mensen willen een leider die het voor ze oplost, maar ook vrij zijn - dat is onmogelijk), krijgen we een inrichting van de wereld die dissonant is. En wereld waarin onoplosbare problemen bestaan: we willen onverenigbare dingen.
Crisis
De wereld is dus op ieder moment ingericht naar de meest gangbare, meest dominante gedachtegang. Als we die wereld willen veranderen, dan is er maar één mogelijkheid: die gedachtegang veranderen. En daarvoor ontstaat pas een motief als we inzien dat de inrichting van die wereld (en dus ons denken) niet meer voldoet. En dat gebeurt alleen als we tot dat inzicht gedwongen worden, anders is er simpelweg geen aanleiding voor.
Zo'n situatie (een situatie die ons dwingt om onze overtuigingen te herzien) wordt ook wel "crisis" genoemd. De beste definitie van het begrip crisis vind ik deze:
'Crisis is een situatie waarin oude gedachten en overtuigingen niet meer voldoen'. Ik ben vergeten van wie deze definitie is, maar hij klopt wel prachtig.
Dat de crisis leidt tot het herzien van onze overtuigingen is zeker. Maar welke gaan we ervoor in de plaats nemen? Gaan we dat opnieuw overlaten aan anderen, aan 'leiders'? Leiders die de oplossingen aandragen? Of kiezen we nu voor de verandering eens voor eigen verantwoordelijkheid en de daarbij behorende vrijheid?
Wat we ook kiezen, de inrichting van onze wereld zal het onvermijdelijk weerspiegelen.
Onder invloed van de crisis wordt momenteel het onmogelijke mogelijk. Wanneer ons tien jaar geleden gedicteerd zou zijn: lever je sociale zekerheid in, lever je pensioen in, sta een steeds groter deel van je inkomen af, ga langer werken en krijg daarvoor steeds minder in ruil,dan zouden we collectief NEE geroepen hebben.
Maar nu accepteren we het dat mensen massaal hun werk en dus hun inkomstenbron verliezen, dat hele gezinnen op straat komen, dat ouderen aan hun lot overgelaten worden, en nog veel meer. Omdat geld het enige overgebleven criterium lijkt. Omdat alles daaraan ondergeschikt lijkt, zelfs al hechtten we vroeger grote waarde aan de zorg voor elkaar, aan onbetwiste sociale en maatschappelijke waarden; die waarden verdwijnen als sneeuw voor de zon onder de dictatuur van hetgeld. En zoals iedereen weet: dictatuur is macht.
Het is de crisis die ons dit allemaal laat accepteren. Die crisis bestaat uit geldgebrek. Geldgebrek laat ons dus zaken accepteren die voorheen onacceptabel waren. En dat is precies de bedoeling van diecrisis. De crisis schept het vermogen om mensen dingen te laten doen die ze vanuit zichzelf, zonder crisis, niet zouden willen doen. De crisis is een machtsmiddel. De crisis is daarmee geen crisis maar een machtsgreep.
Macht is het vermogen anderen te laten doen wat jij (de machthebber) wil dat ze doen. En dus ook anderen te laten accepteren wat jij wil dat ze accepteren. Financiële crisis is daarvoor een uiterst effectief instrument. En je kunt dat instrument alleen gebruiken als je de controle hebt over het geld.
Het is de machtselite die deze controle heeft. Daarom is die machtselite de machtselite. De machtselite wordt immers - op ieder moment - gevormd door de groep mensen die de controle over de machtsmiddelen heeft. Degenen die dat niet hebben, vallen simpelweg buiten de machtselite.
De controle over het geld geeft de machtselite een belangrijk (het belangrijkste) deel van haar macht. Geld is daarom een machtsmiddel. Mensen doen niet zomaar wat een machthebber wil, die machthebber moet dat afdwingen. En omdat er maar een paar machthebbers zijn (tegenover miljarden niet-machthebbers) hebben ze daar systemen voor nodig: managementtools. Geld als machtsmiddel is de meest succesvolle managementtechniekooit.
Maar dat systeem, die techniek, die managementtool, werkt alleen als wij geloven dat we hun geld nodig hebben. Als wij geloven dat we ervan afhankelijk zijn. Alleen dan werkt het middel geld als machtsmiddel.
Maar we hebben geen geld nodig. We hebben dingen nodig: onderdak, voedsel, energie, kleding. Dat is wat we nodig hebben. En al die dingen maken wij (de niet-machtselite) zelf. Geen enkel lid van de machtseliteheeft zelf ooit iets zinvols geproduceerd. Iets wat wij werkelijk nodig hebben.
Het enige product van de machtselite is onze afhankelijkheid. Het is hun beroep om ons afhankelijk van ze te maken, want anders hebben ze geen macht, en als ze geen macht hebben zijn ze dus geen machtselite meer. Ons afhankelijk maken is het enige dat ze doen. Het is de enige "bijdrage" die ze aan de wereld leveren.
En onze afhankelijkheid bestaat uit niets meer dan onsgeloof dat we alleen beschikking kunnen krijgen over de dingen die we nodig hebben, via het door hen aangeboden en gecontroleerde middel: geld. Ons geloof daarin, ons geloof dat dit de enige manier is om toegang te krijgen tot de dingen die wij (de niet-machtselite) zelf maken, geeft ons de overtuiging afhankelijk te zijn van het door hen aangeboden middel. En dat geeft de elite dus haar macht.
Maar wij hebben de machtselite niet nodig, zij hebben ons nodig. Zij kunnen alleen zijn wat ze willen zijn (machtig) door middel van onzemedewerking. En daarom is het voor die machtselite noodzakelijk dat wij blijven geloven dat we geld nodig hebben. Alleen dat geloof maakt geld tot het machtsmiddel dat het is.
Om die reden is het voor de machtselite noodzakelijk om dat geloof te beïnvloeden, of liever nog, te bepalen. Dat hebben ze lang geleden beseft en daarom hebben ze de media opgekocht en onder controle gekregen. Via die media kan men ons dingen laten geloven. Dat is de hele functie van die media.
Een van de belangrijkste dingen die de elite (de werkelijke gebruikers van het middel geld; alleen zij hebben er uiteindelijk baat bij) ons wil laten geloven, is dat leven en samenleven allemaal ongelofelijk ingewikkeld is. Dat is niet zo. Het is alleen het door hen aangeboden systeem dat bewust ingewikkeld gemaakt is.
Leven en samenleven is eenvoudig. Maar het is van doorslaggevend belang voor de elite dat wij dat niet inzien. Ze spiegelen ons via de media voor dat het allemaal heel gecompliceerd is en dat zelfs de "experts" het niet begrijpen, elkaar tegenspreken, zodat wij er niet eens aan beginnen om ernaar te kijken.
En dat betekent dat we het maar al te graag overlaten aan de wijze mannen. De wijze mannen en vrouwen die wij "de regering" noemen. Maar regeringen lossen het niet op. Dat maken we (en met ons alle andere burgers van alleandere landen in Europa en elders) momenteel iedere dag mee. Regeringen lossen het niet op - niet hier en niet in andere landen, niet deze regering en niet de volgende.
En dat is volkomen logisch: die regeringen staan in het krijt bij de geldverschaffers. Alle landen hebben schuld aan de geldleveranciers. En wanneer je rood staat bij de bank, al is het maar een beetje, kun je alleen maar een brood kopen bij de gratie en met de medewerking van diebank. Zegt de bank NEE, dan geen brood.
Omdat overheden altijd rood staan (staatsschuld) en omdat die roodstand altijd groeit (begrotingstekort - al zou het maar 3% zijn) kan geen enkele overheid ook maar een enkele euro uitgeven zonder deze eerst te lenen, en daarvoor heeft die overheid de medewerking en de welwillendheid van definancier nodig.
Overheden en regeringen kunnen zich daarom alleen maar handhaven door naar de pijpen van de geldverschaffers te dansen. Want schuld = afhankelijkheid. Daarom is het onmogelijk dat overheden of regeringen de problemen oplossen. Ze kunnen zich immers alleen bewegen binnen de kaders die gesteld zijn door degenen die de problemen bewust veroorzaken.
Zoals de kaarten nu liggen, hebben de geldverschaffers de wereld in hun zak. Tenminste, zolang wij blijven geloven dat we ze, met hun geldsysteem, nodighebben.
Maar wij maken de dingen die we nodig hebben niet met geld, maar met uren van ons leven. Met arbeid. Het enige dat we willen, is toegang tot de dingen die we maken (producten, diensten). Daarvoor hebben we een ruilsysteem nodig. Het liefst een eerlijk systeem dat gebaseerd is op rechtvaardige afspraken.
In een eerlijk systeem kan er nooit een fundamenteel tekort aan ruilmiddel zijn. Wel op individueel niveau (als je meer verbruikt dan je bijdraagt) maar collectief gezien niet. Het ruilmiddel gaat over van de ene naar de andere hand, maar collectief gezien is het een gesloten systeem. Er kan (in een eerlijk systeem) er alleen een tekort aan ruilmiddel ontstaan, als dat ruilmiddel niet wordt omgezet in diensten of producten. Wanneer het ruilmiddel uit de roulatie gaat omdat het wordt gereserveerd. Gespaard dus. Als het op de bank blijft staan.
Maar dat is momenteel niet het geval: banken zijn juist "ondergekapitaliseerd" en daarom moeten wij ze "redden" door ze ons geld te geven, zegt men. Teveel op banken vastgezet spaargeld is dus niet de reden van het huidige gebrek aan ruilmiddel.
Er moet dus een andere reden voor het tekort zijn. En die reden is, en kan alleen zijn: omdat de geldverstrekkers, degenen die controle hebben over hoeveelheid geld die ter beschikking staat, dat zo willen.
En ze willen dat omdat ze daarmee onze afhankelijkheid, en daarmee hun macht, vergroten. En meer macht is het logische doel van ieder machtsmiddel, dus ook van het machtsmiddel geld. Maar dat lukt ze alleen als wij daarin meegaan. En wij gaan daarin alleen mee als we denken dat we geen keuze hebben.
Jarenlang hebben ze ons de "voordelen" van het door hun beschikbaar gestelde middel laten ervaren. Natuurlijk, ze konden zoveel geld maken als ze wilden en ons zoveel voordelen gunnen als het ze uitkwam. En de steeds groeiende welvaart heeft ons het aangeboden systeem doen omarmen en dat was precies de bedoeling. Net zolang tot we niet meer anders konden. Tot we afhankelijk waren van het door hun aangeboden systeem, de door hun aangeboden technologie geld. En nu ze de voordelen wegnemen, blijft alleen de afhankelijkheid over. De dictatuur van het geld is wat er overblijft.
Vaak wordt mij gevraagd: 'Maar hoe dan? Wat moeten we anders doen? Wat is de oplossing?'
Maar die vraag is prematuur. Ondanks alle leuke initiatieven (LETS, alternatief geld etc.) zal er geen verandering plaatsvinden als er niet voldaan is aan de voorwaarden die voor iedere verandering gelden.
Om tot verandering te komen zijn er altijd 3 stappen nodig:
1- Besef van de bestaande situatie. Om tot verandering te komen is het noodzakelijk dat we inzien dat de huidige situatie niet in orde is, en waarom niet. Dat we inzien hoe de situatie waarlijkis en dat die situatie waarlijk niet in orde is.
2- Daaruit ontstaat de wil om de situatie te veranderen. Als aan stap 1 voldaan is, is het onmogelijkom niet iets anders te willen.
3- Dat geeft een onstuitbaar motief om iets te gaan doen om die situatie te verbeteren of aan de bestaande situatie een einde te maken.
Zolang de meeste mensen de werkelijke aard van de huidige situatie nog niet zien, zal er nooit voldoende draagkracht zijn voor verandering. Dan blijven we steken bij stap 1.
Zolang mensen zich nog niet afvragen: 'Is het wel een goed idee om ons volledig afhankelijk te laten zijn van een middel dat in handen is van een paar mensen? Is het wel nodig dat we naar de pijpen dansen van de verstrekkers vandat middel? Waarom hebben wij dat middel nodig om toegang te krijgen tot alle dingen die we nodig hebben en die we zelf maken?' Is de aard van het middel (wat het werkelijk IS) wel rechtvaardig?', zolang mensen zich dat niet afvragen, zal er niets veranderen en dan blijft het onmogelijk om ons te onttrekken aan de dictatuur van hetgeld en dus aan de totale horigheid aan de verstrekkers ervan.
Wij hebben hun geldsysteem niet nodig om te kunnen doen wat we willen: het ruilbaar maken van onze arbeid en elkaar zo het leven mogelijk maken. Wij zijn best in staat om daar onderling eerlijke en rechtvaardige afspraken over te maken, hoe die er dan ook precies mogen uitzien.
WIJ hebben hun geldsysteem niet nodig om te doen wat WIJ willen: samen leven. ZIJ hebben het geldsysteem nodig om te kunnen doen wat ZIJ willen: machthebber zijn.
Wijzelf zijn de enigen die ons aan deze onderwerping kunnen onttrekken want wij zijn de enigen die deze dictatuur in stand houden. Het is uitsluitend onze onwetendheid en ons geloof (geloof, waar dan ook in, kan alleen bestaan in onwetendheid) die deze dictatuur in staat stelt een dictatuur te zijn. De dictators zullen uit zichzelf hun positie niet opgeven. Wijzelf hebben de zeggenschap over onszelf, weggegeven aan de dictators. Wijzelf zijn dan ook de enigen die het kunnen terugnemen. Op ieder moment.
Zodra we inzien dat we gefopt zijn, dat het om een wisseltruc ging, dat we hebben zitten slapen toen de dictators er met onze arbeid, onze sociale en maatschappelijke waarden en ons welzijn vandoor gingen door ons een lokaas voor te houden; zodra we inzien dat we zo dom geweest zijn om erin te bijten; zodra we dat inzien, dan begrijpen we dat de schulden waarop die afhankelijkheid gebaseerd is, uit nepschulden bestaan, uit systematische oplichting; zodra we dat begrijpen, dan is er geen andere mogelijkheid meer dan te besluiten dat we die schuld (en daarmee de afhankelijkheid) niet meer erkennen. En dan is het afgelopen met de dictatuur.
Door de steeds verder groeiende 'crisis' vragen mensen zich hoofdschuddend af hoe het toch mogelijk is dat de beleidsmakers fout op fout blijven stapelen. Fouten die vervolgens altijd 'gerepareerd' moeten worden, en die reparaties gaan altijd ten koste van de belangen van de bevolking. Maar tegelijkertijd werken ze altijd in het voordeel van de steeds rijker en machtiger wordende rijken en machtigen. Zo ook bij deze 'crisis'. Zou dat werkelijk toeval zijn? Of is er sprake van een 'complot'?
Sinds de crisis in 2008 de kop opstak, is er gebrek aan geld. Momenteel is de hele westerse wereld in de ban van geldschaarste. Ieder land en iedere burger heeft te weinig en moet een groter deel van de opbrengst van hun arbeid inleveren om 'erger te voorkomen'. Toch is sindsdien de totale hoeveelheid geld die in omloop is niet verminderd. In tegendeel.
Dat geld is dus niet 'verdampt', maar in andere handen overgegaan. Omdat 99,9% (of meer) van de bevolking een toenemend tekort ervaart, moet dat geld dus in handen gekomen zijn van de resterende 0,1% (of minder). De crisis dient dus het belang van een kleine groep; een kleine elite.
Het is altijd een perceptie van 'belang' die ten grondslag ligt aan een verdeeldheid. Zodra er sprake is van belang, is er sprake van tegengesteld belang en dus van verdeling: ons belang is anders dan hun belang. En zodra er een belangenverschil ontstaat, ontstaan ook de benodigde strategieën om die belangen te behartigen.
Eén van de meest essentiële verdelingen binnen de mensheid is de verdeling tussen de machtselite en het volk. Een (in aantallen) kleine machtselite profiteert al eeuwen in toenemende mate van de opbrengsten van de arbeid van dat volk. En om dat mogelijk te maken, heeft die elite in de loop der tijd allerlei systemen uitgedacht.
Het volk komt immers niet uit zichzelf de opbrengsten van haar arbeid aan de voeten van die elite leggen. Dat volk wil bij voorkeur zelf genieten van de vruchten van haar eigen arbeid. En dat is tegengesteld aan het belang van de elite die van diezelfde vruchten wil genieten, zonder ervoor te hoeven werken.
Die elite gebruikt daar strategieën voor. Net zoals een bedrijf, of een bedrijfstak, strategieën bedenkt om haar belang te dienen. En eigenlijk is die machtselite niets meer dan een bedrijfstak. Net zoals bijvoorbeeld de varkenshouderij een bedrijfstak is, en strategieën verzint om steeds efficiënter gebruik te maken de opbrengst van varkens. De bedrijfstak van de machtelite zou je de 'menshouderij' kunnen noemen.
En net zo min als de varkenshouderij tegen varkens samenzweert, zweert de elite samen tegen de mensheid. Het is een strategie. Meer niet. Dus geen complot, geen samenzwering, maar een strategie die een belang moet behartigen. Een belang dat tegengesteld is aan het belang van het volk.
Het is in het belang van de machtselite om zoveel mogelijk macht te verkrijgen over het volk. Zodat dat volk daadwerkelijk doet wat die elite wil. Het is hun werk, hun ambacht. Een ambacht dat al vele eeuwen geleden deze beroepsgroep heeft afgesplitst van de rest van de mensheid. Een beroepsgroep met een geheel eigen belang en een geheel eigen cultuur en met compleet eigen vaardigheden, die al generaties lang van vader op zoon overgedragen worden.
Het is een succesvolle bedrijfstak. En dat succes heeft de elite te danken aan succesvolle strategieën. En uiteraard werkt een strategie efficiënter als de concurrerende partij die strategie niet doorheeft. Vandaar dat strategieën altijd zoveel mogelijk geheim gehouden worden (dat geldt voor iedere branche).
De strategieën konden succesvol zijn doordat de concurrentie (wij, het volk) ze niet doorzag. Het in de lucht houden van strategieën door geheimhouding en het verkondigen van onwaarheden en daarmee het genereren van verwarring, is een strategie op zichzelf geworden.
Het opkopen van de media, die vervolgens gebruikt konden worden om de achterliggende strategieën te kunnen uitvoeren, is een uiterst slimme zet geweest van deze menshouderijbranche. Het heeft de concurrentiepositie van de branche ten opzichte van het volk enorm versterkt. En hoe sterker de concurrentiepositie, hoe meer middelen beschikbaar komen en hoe gemakkelijker het wordt om die positie nog verder te versterken.
Omdat alle trends en tendensen die worden toegeschreven aan 'conjunctuur', 'fouten', 'toeval' en andere argumenten van overmacht, altijd ten koste gaan van het volk en altijd de machtelite enorme voordelen opleveren, kun je niet anders dan inzien dat de strategieën werken. Die trends kunnen daarom niet ontstaan zijn door overmacht, door toeval of door wat dan ook. Het zijn gewoon de resultaten van succesvolle strategieën.
De strategieën die tegen ons worden ingezet, werken omdat we ze niet begrijpen. Om ze onschadelijk te maken, is er dus niets anders nodig dan ze te doorzien. We zijn natuurlijk niet aanwezig in de kamers waar ze worden uitgedacht, dus rest ons geen andere mogelijkheid dan te kijken naar wat men doet. Hoe men handelt dus.
De menshouderijbranche bewandelt vele strategieën. Eén ervan is het genereren van de illusie van verdeling; concurrerende landen, concurrerende politieke stromingen, concurrerende bedrijven. Ik noem dat horizontale concurrentie. Maar de uiteindelijke, werkelijke concurrentie is altijd de concurrentie tussen de machtselite en het volk, met als inzet de opbrengsten van de arbeid van dat volk. Dat noem ik verticale concurrentie en het is de enige werkelijk bestaande concurrentie. Alle strategieën van de menshouderijbranche zijn daarop gericht.
En als je er op die manier naar kijkt, dan zie je hoe perfect alles verloopt. Hoe het ambacht der menshouderij in de loop der tijd op basis van voortschrijdend inzicht steeds verder verfijnd is. Hoe alles volgens plan verloopt. Iedere verandering, iedere tendens, iedere technologie, ieder beleid en iedere crisis levert precies de gewenste resultaten op voor de steeds rijker en machtiger wordende branche der machtselite. En we zijn nu in fase terechtgekomen waarin wij (het volk) bijna weggeconcurreerd zijn. In de beslissende eindfase.
Er zijn voor ons nog maar twee opties: of we negeren de manipulaties van de beroepsgroep der machtselite volledig en laten ons er niet langer door misleiden, of we moeten ons gewonnen geven en worden volledig ingelijfd. Om voor het eerste te kunnen kiezen, is het noodzakelijk dat we de strategieën als strategieën herkennen. Zodra we dat doorzien, dan begrijpen we dat de inzet uitsluitend onze eigen arbeid betreft, en dat we die elite (die zelf niets bijdraagt) dus in het geheel niet nodig hebben.
Maar zolang we iedereen die een strategie als zodanig herkent ridiculiseren en buitenspel zetten als complotfantast (een kwalificatie die door de machtsbranche zelf de wereld in geholpen is), dan hebben onze houders de vrije hand.
De keuze is werkelijk aan ons. Mon, 07 May 2012 11:21:00 +0000
Parapsychologie als pionier voor de psychologie Het vooraf registreren van studies, zoals veel psychologen tegenwoordig bepleiten, kan een oplossing zijn voor de huidige replicatiecrisis, zo blijkt uit parapsychologisch onderzoek. Hadden de psychologen in de jaren zeventig maar beter geluisterd naar de parapsychologen. Dan zouden ze nu vast niet zo worstelen met dubieuze onderzoekspraktijken, significantieproblemen en publicatiebias. Alsof hij de crisis in […] Mon, 21 Jan 2019 06:40:25 +0000
De gemeente Amsterdam wil de noodlijdende afvalverwerker AEB verkopen. Adviseurs van KPMG onderzoeken daarbij verschillende varianten. Dat meldt het FD op basis van verschillende bronnen. Amsterdam verzuipt in afval – Hoofdstad gaat vuilnis exporteren naar provincies AEB kwam dit jaar in grote financiële problemen door achterstallig onderhoud. Hierdoor sloot de directie eind juni per direct
Deze zomer was het goed raak. Er werd een recordtemperatuur gemeten in de gemeente Gilze en Rijen van 40,7 °C en het landelijk hitteprotocol trad in werking. Evenementen werden afgelast en uit cijfers van het CBS bleek dat er 400 ouderen meer waren overleden dan het gemiddelde aantal rond deze tijd. De Achterhoek en andere
De Italiaanse premier Giuseppe Conte heeft zijn terugtreden aangekondigd. Conte zei dinsdag in de Italiaanse Senaat dat hij zijn ontslag zal aanbieden aan president Sergio Mattarella. Lees ook – Naar verwachting in oktober nieuwe verkiezingen in Italië Volgens Conte is de regering van de Vijfsterrenbeweging M5S en de rechts-populistische Lega “hier geëindigd”. De regeringscrisis werd
Na deze hete zomer kun je niet anders dan de klimaatcrisis serieus nemen. Temperaturen ver boven normaal in een van decennium tot decennium sterk stijgende lijn (link art. Volkskrant). We lezen over het uitsterven van veel soorten dieren en planten, de biodiversiteit daalt in een rap tempo (link art. Correspondent en nog een). Maar wat betekent dat voor de mensheid, kunnen wij die stijgende temperaturen aan en wat gaan we eten als de biodiversiteit zo hard achteruit gaat?
Het echte overbevolkingsprobleem: te veel rijke mensen Overbevolking de schuld geven van de klimaatcrisis betekent dat je de meest gemarginaliseerden de schuld geeft van een probleem dat door de rijken wordt gecreëerd. Mon, 19 Aug 2019 12:44:27 +0000
Oké, minder vlees eten. Wat is een goede vleesvervanger? Het klimaatpanel van de Verenigde Naties kwam deze week met een alarmerende boodschap: de consument moet zijn eetgewoonten drastisch aanpassen om een dreigende voedselcrisis en verdere opwarming van de aarde af te wenden. Vooral vlees moet vaker van het menu geschrapt. Wat mag nog wél in het winkelwagentje? Fri, 09 Aug 2019 18:43:00 GMT
Hairdresser sick of cleaning ‘excrement’ A salon owner says she’s been forced to close her doors after running her business for 15 years because of the California homeless crisis.
World: BBC_World: (Laatste update: woensdag 21 augustus 2019 11:34:16)
Half of all students who begin their higher education journey drop out, 68 percent of Americans never attain a higher education degree, and 73 percent of Americans go into fields unrelated to their higher education degree.
Clearly, something is wrong with how we approach higher education. In turn, this approach contributes to societal ills, like unrealized contributions to humanity, unrealized potential, debt, despair, and pessimism.
Professor and founder of Greater Commons Todd McLeod has a 12-step plan designed to revolutionize higher education in the U.S. to ensure that the higher education system can keep pace with our rapidly changing world.
In 2019, Lumina Foundation and Big Think teamed up to create the Lumina Prize, a search to find the most innovative and scalable ideas in post-secondary education. Congratulations to Greater Commons, founded by Todd McLeod, the audience choice winner of the Lumina Prize!
Residents of Northwestern Russian villages were told to evacuate after a nuclear-powered engine exploded.
Russian authorities originally stated they saw radiation levels spike to 16 times above normal.
Other reports from officials stated there was no spike and also no need to evacuate, creating confusion for villagers and international reporters.
None
Earlier this week, Russian authorities initially ordered the evacuation of a village nearby the nuclear accident in northern Russia, fueling international fears that the explosion was more dangerous than previously thought.
At least five nuclear specialists were killed (possibly seven), with a significant amount of radiation spreading. Apparently, a small nuclear reactor exploded during a test of a new kind of missile. There has been a great deal of contradictory messages being released from Russian officials and scientists involved with the work.
First, the incident was reported as the result of a fire from a liquid-fueled rocket engine, before Russian officials conceded only a few days later that a nuclear reactor was leaking on an offshore platform in the White Sea.
The reports have only become more convoluted as Russian authorities now seem to have called off the evacuation of the village of Nyonoksa.
Russian state news agency TASS recently reported that the evacuations were just called off. Valery Mashenkov, head of administrative department for the village of Nyonoksa, told TASS that villagers wouldn't be required to leave their homes anymore.
The only official response so far from the Kremlin was a simple "accidents happen." Spokesman Dmitry Peskov declined to say whether or not the nuclear accident was related to the nuclear-powered cruise missile known as Burevestnik or Skyfall.
Ignoring the potential crisis at hand, Peskov instead remarked that this accident didn't hamper their development of further advanced weaponry.
"Accidents, unfortunately, happen. They are tragedies. But in this particular case, it is important for us to remember those heroes who lost their lives in this accident."
Peskov reinforced President Vladimir Putin's assertion that in their efforts to advance nuclear technologies, they are "considerably far ahead of the level other countries have managed to achieve."
Suspected site of the nuclear explosion
Nyonoksa is a small village 30 miles west of the port of Severodvinsk on the White Sea. News of the official, planned evacuation became public on Tuesday, August 13th, before it was reneged.
Rosgidromet, the Russian meteorological agency, initially reported that radiation levels were anywhere from four to 16 times higher than regular levels in the vicinity. The Russian military at that time told state new agencies that the radiation levels were normal.
The deputy head of Severodvinsk, Irina Sakharova, told TASS that "Everything is calm at Nyonoksa, life goes on."
Conflicting reports from Russia
Some speculate that the nuclear reactor fell into the water. Aleksandr K. Nikitin, a researcher from the Norwegian environmental group Bellona, thinks that might be the case. But he was quick to remark, "There are mostly questions without clear answers."
Officials are still claiming that radiation levels are not elevated and there is no need for a displacement of the village.
The governor of the Arkhangelsk region, Igor Orlov, echoed these sentiments and stated to the Interfax news agency, "There is no evacuation. That is complete nonsense."
Residents from Nyonoksa were told they'd be leaving on a special train to evacuate their village. Russia's official reason was for unspecified "planned" activities at a nearby military testing range. But supposedly, this didn't go through, as a later announcement from Severodvinsk city officials stated, "Yes, indeed, they informed us that the military had canceled tomorrow's activities."
While we can only speculate, it seems that the "military activities" were a cover for the nuclear accident. Under the auspice of this ruse, villagers and others affected by the radiation fallout would have been evacuated. But as far as we can tell now, those plans have been halted.
Russian authorities wouldn't reveal what type of weapon was related to the nuclear accident. But they have at least officially acknowledged that some radioactive materials and a nuclear reactor were involved in the incident.
Adolescents are experiencing higher rates of mental disorders than ever before.
One possible solution to this crisis would be to teach students cognitive behavioral therapy, an effective, modern therapeutic technique that focuses on addressing "distorted" thinking.
What are the arguments for and against teaching cognitive behavioral therapy in school?
None
Nearly half of all young people aged 13 to 18 have experienced some form of mental disorder in their lifetime, whether that be depression, anxiety, substance abuse, or other disorders, with 27.6 percent experiencing severe impairment from that disorder. What's more, in the years between 2005 and 2017 (the most recent year for which data is available), the rates of major depression among teens aged 12 to 17 increased by 52 percent.
We could attribute this jump in mental health disorders as the result of a generation that's more aware of and comfortable talking about mental illness, but there's also been a corresponding increase in suicide attempts presumably, a generation that is more open about their mental health would attempt suicide less or at the same rate, not more. A reasonable conclusion is that our young people are becoming more prone to mental disorders.
We could blame this on a toxic political environment, a dismal future threatened by climate change, too much screen time, too many participation trophies, or any number of things, but it's far more practical to focus instead on solutions. One such solution to this mental health crisis could be to teach cognitive behavioral therapy (CBT) in schools.
What is CBT?
CBT is the first-line treatment for a number of mental disorders, including PTSD, depression, and anxiety. In essence, CBT asserts that distorted thinking gives rise to changes in behavior and affect and that by changing our relationship with those distorted thoughts, we can change our behavior. In an interview with Big Think, New York University professor Jonathan Haidt said, "CBT is just a way of teaching people skills … to question their feelings, to look for evidence."
So in CBT you learn the names of these distortions, about 15 or so distortions. You can guess what they mean: catastrophizing; black-and-white thinking; labeling; mind reading. These are the things that depressed and anxious people do a lot. … All of us have had experience with these. One thing I like to think about is Homer Simpson saying, "Shut up, brain, or I'll stab you with a Q-tip!" Our brains do this. Our brains go on and on, and we're like stop it, stop it, stop it! Well, CBT is a way of stopping it.
Unlike psychoanalysis, where the therapist attempts to identify the issues in a patient's unconscious that gives rise to their mental disorder, CBT is very much a collaborative work between the therapist and the patient. In CBT, patient and therapist work together to identify instances of distorted thinking, what parts of that distorted thought can be changed, and how best to do so. In short, many of the skills used in CBT can be taught.
Half of all mental disorders arise before the mid-teens, so teaching young people the skills that CBT offers could be a powerful way of addressing mental health concerns before they become seriously problematic. CBT has been shown to be highly effective for depression, anxiety, and other disorders that commonly arise in young people. What's more, it's a very quick method of therapy that takes months rather than years.
That being said, CBT is not without its criticisms. For one, many psychologists criticize it as being too focused on treating the symptoms of mental illness rather than the underlying cause. As a result, some critics claim that CBT is only effective in the short-term. Additionally, evidence suggests that CBT can be more or less effective depending on the nature of the mental disorder. Ultimately, CBT is likely most effective when it is used as a component of a more comprehensive treatment plan.
Three ways to teach CBT in schools
However, there is some research to suggest that teaching CBT in schools could be beneficial, such as the Preventing Anxiety in Children through Education in Schools (PACES) randomized control trial. In this study, 1,257 students across 45 schools were tested for anxiety and depression. Then, all students (regardless of their mental status) were randomly assigned to receive either no treatment or a CBT intervention consisting of nine separate hour-long sessions administered by either trained teachers or mental health professionals. They found that when the CBT sessions were delivered by a mental health professional, students' anxiety and depression improved considerably, though this was not the case when trained teachers delivered the CBT lessons. Since the teachers were only given a two-day training seminar prior to delivering the CBT lessons, it could be argued that CBT simply requires more training to deliver effectively.
The PACES study implemented a universal CBT program, meaning that the curriculum was taught to all students regardless of their mental health status. While this would teach emotional management skills to all students and ensure that none fell through the cracks, it does raise the issue of how we could expect schools to implement a CBT curriculum when student schedules are already packed with core subjects and extracurriculars.
But a universal CBT program is just one of three possible paradigms. School systems could implement targeted interventions, where only at-risk students are provided CBT sessions, either in a class, a small group, or individually. While these have the advantage of being easier to fit into a busy school day, they also run the risk of encouraging stigmatization and failing to reach some students who could in fact benefit from CBT.
The third option would be an intensive CBT intervention, in which only those students with the greatest difficulties are offered CBT sessions and only in small groups or individually. Under this regime, outside agencies may also assist or oversee CBT sessions.
The evidence for all of these methods show that, in general, CBT is at least as effective as medication or other therapeutic techniques. A CBT curriculum in school could be set up in according to one of these paradigms, or it could use a combination of all three. But when we look at the statistics of mental health issues in children and adolescents, it's clear that we should consider whether we should start teaching students how to think well rather than merely what to think about.
Forest animal populations worldwide have declined 53% since 1970, according to a recent analysis from the World Wildlife Fund (WWF).
Forests are our "greatest natural ally in the fight against global warming," Susanne Winter, a program director at the WWF, told EcoWatch. But forests can't function without animals.
Half of their inhabitants have disappeared in the last 40 years, according to a new report from the World Wildlife Fund (WWF).
The report tracked populations of 268 species of forest-dwelling birds, mammals, amphibians, and reptiles worldwide between 1970 and 2014 (the most recent year for which data is available). The results showed that forest animal populations have declined by 53% worldwide, and humans are to blame.
More than 80% of all terrestrial animal, plant, and insect species call forests home. However, a combination of habitat destruction, hunting, the spread of invasive species, climate change, and disease are killing off forest animals, the researchers said.
Without those animals, forests can't perform the functions we rely on, since animals pollinate forest plants, disperse seeds, and nourish the soil with their waste.
"Forests depend on an intact animal world to perform functions essential to life," Susanne Winter, a program director at the WWF, told EcoWatch.
Forests help us fight climate change
One of the most critical roles forests play is in mitigating climate change. Trees suck enormous amounts of carbon dioxide out of the air and embed the carbon in their wood and the soil. A recent study found that planting new trees over an area the size of the US could suck away two-thirds of all the carbon dioxide emissions that humans have pumped into the atmosphere.
"Without animals, it is harder for forests to absorb carbon, as tree species important for protecting the climate could be lost without animals," Winter said.
In South America and Africa, for example, many of the tree species that absorb the most carbon rely on large birds and primates to eat their fruits and spread their large seeds, according to the report. Without them, those trees would have difficulty reproducing and forests would lose their best carbon-storing trees.
"Forests are our greatest natural ally in the fight against global warming," Winter said. "If we want to reverse the worldwide decline in biodiversity and prevent the climate crisis, we need to protect the forests and the species living there."
Forests also filter water — as water makes its way to reservoirs or groundwater reserves, the roots and soil in forests separate it from sediment and pollution that it collects along the way. What's more, forests regulate the global water cycle, since trees' leaves, branches, and roots store or release water vapor.
Climate models show that deforestation in Central Africa could lead to a 15% drop in rainfall in the US Midwest, and Amazon deforestation could cut Texas rainfall by 25%.
Humans also get food, wood, and medicine from the abundance of plants and animals in forests. Worldwide, 1.6 billion people rely on forests for their livelihoods, including 70 million indigenous people, according to the United Nations. About 300 million people live in forests, according to WWF.
More than 27% of all assessed species on the planet are threatened with extinction, according to the International Union for Conservation of Nature Red List. Currently, 40% of the planet's amphibians, 25% of its mammals, 14% of its birds, and 33% of its coral reefs are threatened. A February study found that 40% of the world's insect species are in decline.
Human activity, specifically deforestation and greenhouse-gas emissions, are to blame: Overall, extinction rates are 1,000 times higher than they would be if humans weren't around, according to a 2014 study.
The new WWF report highlights the impacts of human activity on forests specifically. According to the research, the disappearance or degradation of forests accounts for 60% of the threats to forest animals. Animal populations have suffered the most in tropical forests, which are home to 75% of the declining species analyzed in the report. Those forests support over half of the species on all of Earth's land.
Hunting, too, is a major culprit for declining animal populations — more than half of the species threatened by over-hunting, according to the report, are African primates, since they're hunted in the bushmeat trade. In total, the researchers found that 40 of the 112 primate species analyzed were threatened by over-hunting.
Climate change poses the third big threat to forest animals. Many forest species are struggling to adapt to rising temperatures and more extreme weather. For example, more frequent droughts threaten Asian elephants, which rely on daily access to fresh water. And rising sea levels destroy coastal habitat, adding stress to already threatened species like the Bengal tiger.
Meanwhile, bird populations in the western Amazon have dwindled since 2001, likely because of the area's unusually high rainfall, the WWF researchers suspect. Dry conditions in other parts of the Amazon have increased the risk of severe wildfires.
Humans also move invasive species across the globe, and the newcomers can take over ecosystems and gobble up resources that sustain native animals. Invasive species are the second biggest driver of extinction worldwide, according to the IUCN. They're the primary cause of island extinctions, since many rare species are only found on one island or archipelago.
Most forest animals face multiple threats from this list, the report found.
The report doesn't capture the full extent of the problem — but there is still hope
The WWF analysis isn't comprehensive: It took the most thorough look at bird and mammal populations in Europe and North America. Over half of the species in the report are from the Americas, while less than 10% of known species in other forest regions were represented. Africa had the fewest species analyzed in the report.
According to the authors, these gaps are due to a lack of data, so they called for more efforts to monitor wildlife populations in underrepresented forests.
"The first step towards protecting threatened wildlife is understanding trends in their populations and what drives their decline," Louise McRae, a conservation scientist and a co-author of the report, said in a release.
The team also suggested that animal populations should be considered an important measure of a forest's health
Helping forest animals avoid extinction is not as simple as planting more trees, the report added, since it can take decades for animal populations to recover even after tree cover gets replaced. Additionally, since most animals face more than one threat, efforts to save them require more than one approach.
Mountain gorilla numbers, for example, are finally on the rise due to decades of conservation work in Rwanda, Uganda, and the Democratic Republic of the Congo. That's thanks to a multi-faceted strategy that involves "engagement with the local community, daily anti-poaching and anti-snare patrols, veterinary care, regulated eco-tourism and effective law enforcement," the report authors wrote.
Scientists once thought the mountain gorillas would be extinct by 2000, but the most recent estimates suggest there are over 1,000 of them worldwide.
"In order to reverse the decline of forest biodiversity, it is crucial to address the multiple pressures on forest species," the report authors wrote. But with the right strategies, they said, "the recovery of forest species populations is possible."
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
Maximiliano Ramos posted a photo:
Argentina’s peso weakened to a new all-time low per dollar. Images of the financial district, the Central Bank and the MERVAL stock Exchange in Buenos Aires.
